Zoals een aantal van jullie weten bezit ik naast de 8G ook een …
Citroen CX Limousine Turbo 2.
(WTF, hoor ik daar iemand al roepen, echter: zo heet zij niet).
Inleiding
Deze auto (als ik haar zo mag noemen) werd in januari 1987 op kenteken gezet in Nederland. Dat betekent dat ze nu welgeteld 9 maanden belastingvrij is, en over 3 maanden weer 15 jaar of langer de schatkist mag gaan vullen. Omdat het een diesel is, mag ik in dit enige belastingvrije jaar toch nog dieseltoeslag gaan betalen (het maakt dus allemaal geen ruk uit). Negen jaar geleden nam ik de auto over, en werd sindsdien gebruikt voor ritten naar verre landen in de zomervakantie, een trouwerijtje enzovoorts. En ik kan je vertellen: het zijn allemaal koninklijke ritten geweest. Problemen gehad? Slechts 1x toen in Frankrijk een aandrijfas vervangen moest worden. Tot zover de introductie.
Aanleiding
Het is donderdag 26 september 2013 als er een rit naar Brussel en terug naar noordoost Nederland gepleegd moet worden. Mooi weer, Trigger Mauve Not Black heeft remproblemen, Sophia heeft zoals bekend koelproblemen, de ex van Theo is uitgeleend, en de andere blauwe mist intussen wat onderdelen, dus tijd om de CX van stal te halen voor een laatste rit dit jaar. Ik heb een tussendoor afspraak van een uur in Eindhoven gepland, moet om 16.00 uur in Brussel zijn, en verrek het is al 10.45 uur met in totaal een vette 400 km voor de boeg (want zo mag je de kop van de CX wel noemen). Dat betekent: kachelen, en dat kan je letterlijk nemen, want er is zich een gaatje in de uitlaat aan het ontwikkelen, en nee niet die aan de achterkant, die was er al. Allee dus met een vaartje van 140-150 km/h, op een toerental van 3000rpm er vandoor. Met een max van 195 km/h (indertijd de snelste productiediesel) en de hydraulische vering is dit een zeer comfortabele kruissnelheid. Voor een auto van 5,05 meter lengte en gewicht van 1505 kilogram rijklaar rijdt ze dan een keurige 1 op 15! Dankzij de turbo met IC.
Eindhoven
Ik rij inmiddels Eindhoven binnen. Vlak voor de eerste stoplichten op de Botenlaan gaat het mis. De CX heeft een handgeschakelde 5-bak, maar nu valt er niets meer te schakelen: ik roer in een potje ongebonden soep en geen aandrijving meer van de motor. Ik heb nog vaart, het stoplicht springt op groen, en ik zie in de rechter zijstraat (Zeelsterstraat) nog een vrije parkeerhaven en weet die nog net te bereiken. Een geluk bij een ongeluk. Wat nu? Er is duidelijk iets mis met de bak of de bediening. Paul gebeld, die kent een CX-specialist in Eindhoven en misschien kan die iets betekenen. Paul zegt: bel iemand anders en ik krijg zijn nummer. Ik bel Sjoerd. Sjoerd zegt: er is een bedieningsstang losgeschoten, kijk eens voor het schutbord. Ik kijk en kijk, maar weet eigenlijk al: dat wordt niks want ik heb geen gereedschap bij me, het is hier compleet volgebouwd met allerlei citroendingetjes, bovendien moddervet, het reservewiel ligt nog bovenop de motor en met mijn groene jasje, overhemd en witte broek wil ik graag ook zo in Brussel aankomen. Zegt Sjoerd: bel de ANWB. Goed idee, gouden lidmaatschap. Maar wel een uur wachten (hoe langer lid, hoe langer wachten?). Ondertussen gauw een paardenzaak binnen gewipt, want na zo’n rit moet je wat. WW komt, prima vent. Lost het probleem op door de stangen weer te koppelen met 3 tie-wraps. Nog over de Galant gehad, wat voor prima bak dat toch is, wat tips gekregen over de remmerij van Trigger Mauve Not Black. Man is verbaasd dat ik op 1 dag heen en weer naar Brussel wil met een CX. Op mijn opmerking dat ie daarvoor toch gebouwd is krijg ik geen commentaar.
Naar Brussel
Henk heb ik inmiddels afgezegd. Om 15.00 uur zit ik weer met opgeruimd gezicht achter het 1-spaaks stuurwiel op weg naar Brussel. En weer knallen over de snelweg. Hup, de grens over. Mooi weer, wat kan me nog verder gebeuren. Ik neem een banaan en tomaatje uit de voedingsdoos naast me. WTF, wat is dat rode lampje? Van de linker rijstrook scheur ik diagonaal de parkeerplaats op en stop. Van een rood lampje in een CX wordt ik altijd een beetje zenuwachtig. Al veel verhalen over gelezen, en de afloop had vaak de nodige voeten in de aarde. Ben ik nu aan de beurt? Mmm, eens even kijken: lampje gaat feller branden als ik gas geef, en ook als ik de fan sneller zet, en al helemaal met groot licht of airco. Acculampje dus. Dynamo naar de klote? Direct schakel ik alle stroomverbruikers uit, doe een raampje open, en nu als de wiedeweerga in Brussel zien te komen en dan zie ik wel weer. Tijdens het nadenken over oplossingen vergeet ik een afslag te nemen waardoor ik terecht kom op nog ergere hobbel-de-bobbel wegen met om de 100 meter een stoplicht. Niet fijn met een geïmproviseerd schakelmechanisme.
Wegkomen uit België
Afijn, in Brussel aangekomen besef ik dat ik ’s nachts terug rijd, en dat dat niet gaat lukken op 1 acculading. Weliswaar is de CX een diesel, waardoor de motor alleen stroom nodig heeft voor het voorgloeien en starten. Maar met verlichting aan is de accu zo leeg. Oplossing: als ie maar start kan ik zonder verlichting een heel eind komen. Huhhh, midden in de nacht? Zeg Ruud, rij jij naar Eindhoven en kan ik achter je aanrijden zonder verlichting? Ehhh, goed dan. Hoe snel wil je rijden, vraagt ie. Ik zeg: zo snel mogelijk om de accu te sparen, maar doe de max snelheid, want zonder verlichting en ander grensoverschrijdend gedrag zal ik wel teveel opvallen. We vertrekken om 21.30 uur. Ik zit dicht achter zijn glimmende super betrouwbare Avensis wagon. Al gauw blijkt dat ik toch tenminste de stadsverlichting aan moet zetten voor het achterop komende verkeer. In Brussel zelf zet ik af en toe de dimmers aan als een politieauto passeert. Verder gaat het goed. Tot … Antwerpen. De ring is opgebroken en er is een omleiding. Het verkeer voegt in op 1 rijstrook. Dan slaat de motor van de CX om duistere redenen af. Voordat ik hem weer aan de praat heb (contactslot zit links van het stuur, en ik vloek vanwege de aanslag op de accu) is het gat met de Avensis opgevuld met diverse andere vreemde merken en verlies ik het contact. Naar goed Belgisch gebruik is na de afslag geen aanwijzing meer te vinden hoe verder te rijden. Ge zoekt het maar uit! Zo gezegd, zo gedaan. Op gevoel rij ik Antwerpen door en Antwerpen uit. Ik wil geen navigatie gebruiken in verband met het verbruik, en mijn Lumia920 wil ik sparen voor eventuele noodgesprekken. Bij een grote rotonde draai ik rondjes om de borden te lezen en stop om de kaart van Nederland te pakken die voor dit soort gevallen altijd in de auto ligt (ook in de Trigger Mauve Not Black ligt er een!). Hoera, dit stuk België staat op de kaart en ik kan via Turnhout in Eindhoven komen. Dan scheur ik de snelweg op. Als ik eerst maar in Nederland ben …
En verder
Het rijden met alleen stadsverlichting aan in het pikkedonker met een snelheid van 130-150 km/h is erg spannend. Nog afgezien van de 20 meter zicht die de stadsverlichting geeft, is het vooral mijn onzichtbaarheid voor het andere verkeer dat voor moeilijkheden en gevaarlijke situaties zorgt. Achterop komend verkeer heb ik door de snelheid niet. Op de snelweg is het passeren van ander verkeer het linkst, of als er invoegers zijn. Tijdens mijn bijzondere manoeuvres moet niet iemand anders op dat idee komen op dezelfde plek. Dat vraagt voortdurend inschatten voor het juiste moment om in te halen. Ondertussen neem ik een heleboel scenario’s door. Bijvoorbeeld: wat te doen als de auto stilvalt, met lege accu, bij wegwerkzaamheden waarbij maar 1 rijstrook zonder vluchtstrook beschikbaar is? De auto zakt dan door het wegvallen van de hydraulische druk naar het ‘SuperLowSociety’ niveau en is niet meer weg te duwen/sturen/remmen, want dat alles is hydraulisch geregeld, en dat zonder verlichting … brrr. Een enkele keer wordt ik toch ingehaald. Dan trap ik de CX verder op zijn staart, zodat ik de achterlichten van de inhaler als kompas kan gebruiken. Want ik weet dan: zo loopt de weg en hier is ie vrij.
Een probleem erbij!
Ik haal Eindhoven! Ik kies telkens weer een nieuw doel. Oss. Arnhem. Apeldoorn. So far, so good. Nog geen uitvallende verlichting en ik kan de strepen op de weg nog zien. Ik tart Zwolle. Na Zwolle moet ik kiezen: de route via Assen of Duitsland als ik bij Hoogeveen ben. Tsja, via Assen betekent dat ik daarna over provinciale wegen ga (tegenliggers!), en via Duitsland betekent een zo goed als lege snelweg in niemandsland. Ik kies voor Duitsland. Ik passeer Hoogeveen, en dan … gaat er een tweede rood lampje branden. Wat nu weer? Diesel! Er zit nog maar 5 liter diesel in de tank (tip: ken de gebruiksaanwijzing van je auto uit je hoofd). Snelle rekensom: daar haal ik 75 kilometer mee. Is dat genoeg om thuis te komen? Over ongeveer 90 kilometer? Er volgt nog 1 tankstation op de hele route. Op dit uur, al na twaalven, onbemand. Wat te doen? Ik passeer het station zonder te tanken. Ik reken op de extra Franse slag in mijn tank (het laatste wapen dat ik nog heb, in een Japanner zou het tenslotte exact kloppen) en ga 90 km/h in de 5e versnelling rijden. Bij de grensovergang zie ik de lichten van de Polizei-auto al dwars over de snelweg schijnen. In paniek schakel ik per ongeluk mijn verlichting helemaal uit (handel links van de lunule helemaal naar links). Ik besef mijn fout (vermoeidheid?) en schakel de gele dimlichten in (handel helemaal naar rechts) op het moment dat ik de lichtbundel passeer. Ik tuur in mijn achteruitkijkspiegel en … geen reactie! Sneller dan 90 km/h in Duitsland gaat het niet worden tegen mijn gewoonte in: brandstof sparen, de strepen op de weg zijn bijna niet meer te zien door de tanende verlichting, en er is –God betere het- mist! (NB: het Duitse woord Mist betekent zowel mist als stront, vast geen toeval). En dan volgt het gevreesde stuk onverlichte wegwerkzaamheden van 10 kilometer, met maar 1 rijstrook en geen vluchtmogelijkheid.
En toch …
Om precies 01.00 uur reed ik de CX de garage in naast een wit oplichtende en slapende Sophia. Zo verschillend, en toch allebei prachtige wagens. De CX zakt uitgeput door haar hoeven. Bij de deur wachten de hond en de poes op een knuffel. Heb ik juist gehandeld? Zou ik dit nog eens doen in een vergelijkbare situatie? Roekeloos was het niet, maar ook niet veilig. Achteraf was het een enerverend avontuur en ben ik blij dat ik het kan navertellen. En heb meegemaakt …
Nawoord
Is deze CX een onbetrouwbare auto? Ik zie je al knikken en denken, neem toch de Mits man! In het eerste productiejaar van de CX (1974) overleefden ze tenslotte de eerste de beste Hollandse winter niet. Weggerot. Verkeerde en onvoldoende beschermde ijzerwaren. De auto was bovendien te snel in productie genomen, met als gevolg dat er nog verschillende foutjes in zaten. Oorzaken van deze gang van zaken waren de financiële problemen waar Citroen steeds meer in verzeild raakte en de hooggespannen verwachtingen na de DS. In de CX tijd werd Citroen uiteindelijk opgenomen in het PSA concern waarmee de ontwikkeling van typische en eigenaardige citroendingetjes gestopt werd. Rond 1985 werd de Serie 2 van de CX gepresenteerd (zeg maar een flink onder handen genomen facelift, en ook onder de huid was er veel veranderd, waarbij het extravagante dashboard helaas moest wijken voor een conventionelere). Deze Serie 2 bleek een zeer betrouwbare partner, mits elke 10 dkm het reguliere onderhoud gepleegd werd. Maar mijn verhaal dan? Wel, voor een auto die ruim 4 ton op de teller heeft staan en in 1986 gebouwd is, doet ze het uitermate goed. Wat kaputt is gegaan, gaat in elke auto kaputt en vaak al bij een lagere tellerstand. Ook onze Galanten kennen dit soort problemen. Autoliefhebber of niet. Daarom blijven de CX en de Galant!
je bent echt al heel ver van de wereld he.. nou maar hopen dat die kalveren liefde snel weer overgaat ouwe bakvis 
. Gezien de gedrochten die Citroën tot die tijd op de weg heeft gezet, was ik aangenaam verrast van mezelf om onder de indruk te raken van deze CX, die op veel vlakken een onvoorstelbare klasse in die tijd neerzette. Hoewel... de richtingaanwijzer moest je na de bocht zelf gewoon weer uitschakelen. Feature By Design, evenzo ook al onvoorstelbaar in die tijd, haha. Het is tenslotte een Citroën en dat zul je na elke bocht weten ook! 
, daarna veelvuldig dynamoproblemen (gòh, dat zat dus al diep in de CX-genen) en hoop geëtter met die (ook in dat opzicht ongeevenaarde) hydropneumatische vering. Wel een groot voordeel: de CX werd steeds goedkoper in de wegenbelasting, want op een stille momenten hoorde je 'm knisperend wegroesten. De roestbruine metallic kleur hadden ze niet beter kunnen uitkiezen.
Maar je hebt het gehaald. Met een lege accu en een tank met alleen nog dieseldampen. Ik weet niet of ik genoeg lef had gehad om jouw 2e deel van de rit uit te voeren. 
.
). De agenten keken verbaasd naar de enorme draaicirkel. Ik neem aan dat ze zo onder de indruk van de flitsende verschijning waren, en onbekend met de eigenschappen, dat ze me lieten gaan. 
)
.
